Woensdag en donderdag hebben we vrijwilligerswerk gedaan bij de gehandicapten school.

Woensdag mochten we uitslapen en hoefden we pas om 10 uur op het project te zijn. Het was zo’n 10 minuten lopen dus hoefde we niet op de boda.

Toen we daar aankwamen zaten alle kinderen in de les dus werden we niet gelijk omarmd enzo. We moesten nog even wachten op Omar, die ons zou begeleiden deze twee dagen. Toen hij arriveerde gaf hij ons 3 opties om te doen. We moesten ons sowieso opsplitsen. We konden helpen bij de Fysio, bij de nurse of bij Omar in het kantoor om kinderen te helpen met spellen voor hun mentale ontwikkeling.

Ik had gekozen voor de nurse omdat de rest mij niet zo leuk leek. Toen ik aankwam bij de “verpleegpost” stond zuster Eva al klaar om mij te ontvangen. Dit was echt leuk! Ik kreeg een rondleiding door het ‘huisje’ en ze vertelde me wat over het dagschema en wat ze zelf dagelijks doet. De kinderen kunnen ‘s ochtends om 8 uur naar de post komen om hun wondjes te verzorgen. Dit kan verschillen van een simpel schaafwondje tot een wond die dagelijks verzorgd moet worden ivm amputaties. Meestal zijn het wel wondjes die de kinderen oplopen omdat ze zijn gevallen.

Toen ik aankwam zaten er geen kindjes omdat de wonden op vaste tijden worden verzorgd, tenzij er een noodgeval tussendoor komt verzorgd Eva het meteen. Het wondje wordt dan gedesinfecteerd met een soort desinfectant. Daarna wordt er op een gaasje wat jodium gedaan en dat wordt ‘vastgeplakt’. Op dat moment gaan de meeste kinderen huilen of gillen omdat dat super erg prikt.

Om half 11 hadden we al theepauze. We moesten naar de staffroom en daar kreeg je een kopje oplosthee. Ik had vriendelijk bedankt omdat ik het de vorige keer ook geproefd had en dat had echt een hele aparte smaak.

Na de break ging ik weer terug en ging ik samen met een stagiair de lokalen langs om te vragen of er iemand de professor wilde zien donderdag. De professor komt 1 keer per week langs en die behandeld de kinderen die de nurse zelf niet kan behandelen. Hij onderzoekt ze en schrijft medicijnen voor of stuurt ze door naar het ziekenhuis bij ernstige symptomen.

Uiteindelijk hadden we 2 kinderen die de professor wilde zien. Daarna wilde Zuster Eva mij meenemen naar de apotheek om wat spullen te kopen. Ze had zich helemaal omgekleed en we gingen naar het kantoor om geld te vragen voor de spullen. Er was blijkbaar toch een probleem want ineens gingen we toch niet meer want het kon allemaal niet en er was geen geld en ik snapte er helemaal niks meer van. Ik liep maar achter haar aan en ik zag wel wat ze ging doen. Ze liep terug naar de post en ging alles schoonmaken want er zou ‘hoog’ bezoek komen. Ik ging maar meehelpen met schrobben. Ze maakten niet eens schoon met een doekje maar met een stukje verbandmateriaal. Alle muren moesten geschrobt worden en de ramen gelapt. Uiteindelijk zag je totaal geen verschil, maar zuster Eva was tevreden.

Daarna ging ik lunchen. Ze serveerde pocho met beans. Ik was op dat moment toch wel erg blij met een platgedrukte Snelle Jelle in mijn tas en rijstwafels van Snack a Jack.

Na de lunch hoefde ik niet terug naar de nurse. Ik ging samen met Beau naar de klassen en we vroegen of we erbij mochten zitten. Dit mocht van de juffrouw en we hebben toen een spelletje gedaan met 4 kinderen.

Om half 4 gingen we naar huis. De ervaringen waren verschillend onder ons. We houden namelijk niet zo erg van kwijlende en snottende kinderen die je omhelsen. De kinderen voelen zich namelijk heel vrij om met hun natgekwijlde shirt je helemaal beet te pakken. Ik ben een hoop gewend in de zorg, maar dit vond ik toch niet erg lekker.

‘Savonds hebben we met alle vrijwilligers heerlijk gegeten bij restaurant mediteraneo. Dit was erg gezellig en we gingen met de uber terug naar het huis.

Donderdag mochten we weer om 10 uur beginnen. We splitsten ons weer op en ik ging weer naar de nurse. Toen ik daar aankwam zat de kleine Latanja alweer buiten op het bankje. Dit is de kleindochter van de nurse die daar samen met haar moeder woont. Zij is verder een gezonde 2 jarige die echt al uitstekend Engels spreekt. Ik heb een tijdje met haar gesproken buiten op het bankje en ze liet vol trots haar net gelakte nagels aan mij zien.

Na de pauze moesten we wachten op de professor. Hij zou er om 11 uur zijn. Dit werd uiteindelijk 1 uur smiddags. Twee uur lang gewacht en ik kon niks doen. Ik verveelde me echt kapot, maar ik kon echt niks doen als ik het aan de nurse vroeg. Toen de professor kwam moest ik weg om te lunchen om daarna te gaan zwemmen met 12 kids. Ik heb dus uiteindelijk niks kunnen doen die dag.

Na de lunch gingen we naar het zwembad bij de universiteit. Tijdens de rit zat ik naast 1 van de begeleiders, Ibra. Hij vertelde wat over zijn achtergrond, waar hij vandaan komt en wat hij deed in het dagelijks leven. Was een leuk gesprek. Ik heb hem uiteraard nog wat Nederlandse woorden geleerd, maar het enige wat hij heeft onthouden van de hele lijst was: doei en mooi meisje. Vooral het laatste is iets wat iedereen hier altijd onthoud!

Het zwemmen was toch wel erg leuk. De meeste kinderen konden zelfstandig zwemmen in een zwemband en konden staan. Er was 1 jongen met het syndroom van down en die durfde niet het water in. Ik stimuleerde hem en op een gegeven moment durfde hij wel met mij het water in. Hij was zo angstig dat hij zijn armen en benen heel krampachtig om me heen sloeg. Ik kreeg hem ook echt niet los, hij was zo sterk! De begeleiders hielpen mij met het losmaken. Toen hij eenmaal los was zwom hij op een gegeven moment lachend rond en wilde hij er niet meer uit. Na een halfuur hadden de kinderen het ijskoud en gingen ze eruit.

Ze kregen allemaal een stuk ananas en gingen daarna met een busje terug. Wij gingen daarna boodschappen doen en gingen met de boda naar Garden City. We aten soep met stokbrood en zelfgemaakte kruidenboter.

Beau ging thuis onze kruidenboter maken. Nou de kruiden proefde je niet echt want Beau heeft er 4 tenen knoflook ingestopt. Hahaha. Maar wat was het lekker!!

‘s Avonds wilden we bijna naar bed toen we ontdekte dat er een leiding was gesprongen in de badkamer. Alles stond blank! Wij snel emmers eronder en de slang die afgebroken was dubbelgeknepen zodat het er niet meer uitspoot. Wij aan de bewaker gevraagd of hij de hoofdkraan uit wilde zetten zodat de tank niet meer vol zou lopen. Uiteindelijk liep die niet meer zo hard af en hebben we een constructie gemaakt zodat het droog bleef!

Snachts zou ernog een vrijwilliger aankomen en ze vroegen of wij hem wilde ontvangen. Om 12 uur snachts schrok ik wakker van het hek wat openging, ik had namelijk de wekker later gezet omdat ik Bram pas om 1 uur had verwacht. Laura en ik snel naar de voordeur en Bram een beetje wegwijs gemaakt. Daarna gingen we toch maar slapen.

Vrijdag hebben we een vrije dag en zaterdag ga ik naar huis.