Afgelopen vrijdag, zaterdag en zondag hadden we vrije dagen.

Vrijdag hebben we met elkaar nog heerlijk geshopt met elkaar op zoek naar souveniertjes. Op de boda naar een markt en daar weer lekker afdingen. Iets leuks op het oog hebben en dan flink discussiëren over de prijs. Ik ben er van gaan houden, al was het in het begin ongemakkelijk. Nu loop ik weg als ik het niet krijg voor de prijs en dan zie je ze toch wel een beetje twijfelen. Het is hier normaal om af te dingen dus ik schaam me er ook niet echt voor. Ik zie ze namelijk toch nooit meer.

Na het shoppen zijn we met zijn alle door het drukste gedeelte van Kampala naar de supermarkt gelopen. Rugzak op je buik en zorgen dat je elkaar niet uit het oog verliest. Bij de supermarkt wordt je helemaal gefouilleerd en worden je tassen gecontroleerd. Alsof je bij de douane op Schiphol staat, ongelofelijk!

Daarna wezen lunchen met zn alle. Nou het duurde echt mega lang voordat je eindelijk je bestelling kreeg. Alles gaat hier ontiegelijk traag en ze snappen sommige dingen echt niet. Vraag je bijvoorbeeld om extra ui bij je bestelling en dan staan ze je echt aan te kijken van: wat doe jij nou? En dan moet je 3x vertellen wat je nu precies wilt. Super irritant!

Ook hadden we nog een bedankje gekocht voor Frank en Joris!

‘S avond zijn we wezen uiteten bij Mediteraneo en hebben we flink veel cocktails gedronken. Uiteindelijk hebben we een voorgerecht, hoofdgerecht en een aantal cocktails voor nog geen 30 euro!

Op de terugweg heeft Charlie, onze chauffeur, ons opgehaald en thuisgebracht. We hebben hem toen eens wat woorden Nederlands geleerd, nou dat was toch ook wel lachen!

Zaterdag was onze verhuisdag. Inge en Marlou gingen naar huis en wij werden verhuisd naar het doingoood huis een stukje verderop. Dat was toch wel een beetje wennen om ineens in een ander huis te zijn.

‘S middags hebben we nog wel met zijn alle geluncht bij een gezellig tentje. Helaas waren de bodadrivers dit keer niet zo aardig, want de eerste zetten ons totaal op de verkeerde plek af en reden daarna keihard weg. En toen we andere bodadrivers hadden die ons wel op de goeie plek brachten kregen we onenigheid over de prijs. Toen zijn we gewoon naar binnen gelopen in de hoop dat ze later weg zouden zijn.

Na de lunch hebben we afscheid van elkaar genomen en gingen we allemaal terug. Dit was echt een raar moment omdat je ze vanaf dat moment niet meer zou zien.

‘S avond aten we met de meiden van het doingoood huis. Daarna vroeg naar bed.

Zondagochtend ben ik met Laura naar de Watoto Church geweest. Dit is een grote kerk in Kampala. Het was echt super druk en het was een hele ervaring om dat mee te maken. Het ging zoooo anders dan in Nederland. Maar ik had de hele dienst kippenvel. Die mensen beleven alles zo intens! Je zag echt dat het uit het diepst van hun hart kwam.

De rest van de dag hebben we wat spelletjes gespeeld en gechillt en ‘s avonds met zijn alle gegeten.

Maandag tot donderdag gaan we weer vrijwilligerswerk doen, maar daarover later meer!